"ሓደ ጐይታ፡ ሓደ ሃይማኖት፡ ሓንቲ ጥምቀት ኣሎ።" ኤፌ. 4፡5

"ወይእዜኒ አኃዊነ ጸልዩ ለነ ከመ ይሩጽ ቃለ እግዚአብሔር ወይሰባሕ በከመ በኀቤክሙ/ ሕጂ ድማ ኣኅዋትና ከምቲ ኣባኻትኩም ዝኾነ ቃል እግዚአብሔር ክባጻሕን ክኸብርን ጸልዩልና።" 2ይ ተሰ. 3፡1

ምሥጢረ ሥጋዌ (2ይ ክፋል)

ወልድ፡ ንሥጋ ብምዋሓዱ ካብ ባህርይ ኣቦኡ አብ፡ ካብ ባህርይ ሕይወቱ መንፈስ ቅዱስ ኣይንእስን’ዩ

ወልደ እግዚአብሔር ምእንቲ ድኅነተ ሰብ፡ ሰብ ውን እንተኾነ ካብ ኣምላኽነቱ ኣይተለወጠን። እግዚአብሔር ድማ ብባህርይኡ ውላጤ ስለዘይብሉ “ኣነ እግዚአብሔር ኣይልወጥን እየ” (ሚል. 3፡6) ብምባል ብምልዋጥ ዘይኮነስ ብተዋሕዶ ሰብ ከምዝኾነ የረድኣና።

ጐይታና ኢየሱስ ክርስቶስ ወልደ አብ በመለኮቱ፡ ወልደ ማርያም በትስብእቱ እዩ፣ ዝነበረን ዘሎን ዝነብርን እዩ። ሰብ ኮይኑ ኣብ ምድሪ ብሓፂር ቁመት፡ ብጸቢብ ደረት ተወሲኑ ስለዝተመላለሰ ካብ ዕሪና አብ ኣይተፈለየን። ካብ ተድኅሮን ተፈልጦን ንጹሕ እዩ። ተለዊጡ ፍጡር ወይ’ውን ኣማላዲ ኣይኮነን። “ኢየሱስ ክርስቶስ ትማልን ሎምን ንዘለዓለምን ንሱ እዩ” (ዕብ. 13፡8)።

‘ጥምቀት’፦ ካብ ‘አጥመቀ’ ዝብል ግእዛዊ ልሳን ዝተረኽበ ኮይኑ መላእ ሰብነትካ ብማይ ምሕጻብ ማለት እዩ። 
ጥምቀት፡ ባዕሉ ጐይታናን መድኃኒናን ኢየሱስ ክርስቶስ ተጠሚቑ ዝጀመሮ፡ ከምኡ’ውን “ዝኣመነ ዝተጠምቀ ይድኅን” (ማር. 16፡16) ክብል ዝመሃሮ፡ “ኪዱ ንዅሎም ኣሕዛብ ብስም አብን ወልድን መንፈስ ቅዱስ እናኣጥመቕኩምን ዝኣዘዝኩኹም ዅሉ ኺፍጽሙ እናመሃርኩምን ደቀ መዛሙርተይ ግበርዎም”(ማቴ. 28፡19) ኢሉ ኣዚዙ ዝመሥረቶ እዩ።